typisch oeganda

Hallo allemaal,

Het is weer tijd voor de volgende update vanuit oeganda. Dit keer geen uitgebreid verhaal over spannende belevenissen in het weekend of schokkende ziekenhuis verhalen, maar gewoon kleine dingetjes uit het dagelijks leven hier en ik heb een lijstje gemaakt wat voor mij toch echt typisch oeganda is welke ik op het eind zal noemen.

Laten we beginnen over het weer, altijd een geslaagd onderwerp om een praatje over te houden. Al was ik wel een beetje jaloers op jullie witte pasen, het klimaat hier is geweldig. Februari was over het geheel genomen bijna alle dagen droog, warm en zonnig. Maart was ook prima al hebben we afgelopen maand wel wat meer regen gehad. Je merkt dat het regenseizoen wordt. Met name 's nachts regent het geregeld. er vallen pittige buien soms uren achter elkaar. OOk kan het hier vreselijk onweren. Vorige week was ik echt wel onder de indruk en was ik 's nachts bijna naar winie geslopen voor wat mentale steun ware het niet dat ik eigenlijk mijn bed niet uit durfde. (ja pap, mam, theo en caro het was zelfs nog erger dan toen die vakanties aan de dordogne en in vatan.) Het record voor regen hebben we vorige week donderdag gehad toen heeft het 14 uu achter elkaar geregend. gelukkig zijn er ook nog genoeg mooie en zonnige dagen. we dragen gewoon nog onze t-shirts en luchtige broeken. Vandaag is het 1 april en het weer is prachtig hopelijk is het een voorbode voor de rest van de maand.
Regen is hier niet echt leuk want ales veranderd in een kolkende moddermassa. Laag gelegen huisjes/hutjes staan onder water en door het stil staande water neemt het aantal muskieten en daarmee het aantal malaria gevallen enorm toe. Dit is ook zeker in het ziekenhuis te merken.

Een ander onderwerp waar we als mens graag over mogen praten is geld. Is het leven hier duur? beslist niet. Tuurlijk als je de toerist uit gaat hangen en naar nationale parken gaat en in luxe hotels overnacht betaal je gewoon westerse prijzen (al is dit ook nog redelijk betrekkelijk). Het gewone leven is voor ons als westerling niet duur. Ik zal jullie wat voorbeelden geven.
1 euro is op het moment ongeveer 2400 oegandese shiling waard. Voor een liter water betaal ik 1000 ush (ugandan shilling) een flesje cola kost tussen de 700-1000 ush een brood kost 1200 ush een tros bananen (8) 1000 ush, een ananas ook 1000 ush, een halve lite bier 2200 ush. Ik heb een jurkje laten maken bij de lokale kledingmaakster voor 20.000 ush
een maaltijd bij een lokaal restaurant kost tussen de 3000 en 6000 ush terwijl je in kampala bij meer westerse gelegenheden al snel 10.000-20.000 ush betaald. Voor een taxiritje betalen we gemiddeld 1000 ush.
Hebben jullie een beetje een indruk van de waarde van het geld hier en waarom men ons als rijk beschouwd. Je krijgt men echter hier niet aan het verstand dat je niet allen veel meer verdient in europa, maar dat je ook veel en veel meer kwijt bent aan de vaste lasten in ons leven. Dit is hier niet te bevateen want men kent geen hypotheek, je koopt hier pas een huis als je het totale bedrag kan betalen anders huur je. Ze hebben nauwelijks verzekeringen en zeker geen verplichte zoals de zorgverzekering. Veel huizen hebben geen water en electriciteit dus die vaste lasten kennen ze ook niet. Ze betalen per jerrycan water. 100 ush voor een jerrycan van ongeveer 40 liter. Dit is geen drinkwater. Al het water wat hier uit een kraan komt moet gekookt worden voor gebruik. Afgelopen week was ik me aan het baddere en toen ondekte ik verscheidene bruine wormpjes in mijn water. Toe heb ik me nog maar eens uitgebreid gewassen met nieuw, en na grondige inspectie schoon water.

Goed dan nu een paar punten die ik tijdens mijn verblijf hier heb gebombadeert tot typisch oeganda.
1: Matoke dit is gekookte groene banaan.
2: Posho dit is maispap, maar zo dik dat je het met een vork eet.
3:openbaarvervoer propvolle witte taxibusjes die overal stoppen (er zijn er hier duizenden) of een levensgevaarlijke boda boda
4: Een blanke naroepen met he muzungu
5: Luganda Een van de regionale talen hier in oeganda, moeilijk te leren en niet te volgen.
6: Een prachtig groen. glooiend landschap
7:Vers fruit zoals annanas, mango, passievrucht, papaya en natuurlijk bananen.
8: Casave, sweet potatoe, rollegs (een chapati met een gebakke ei), chapatie ( een soort niet zoete pannenkoek), samosa, mandaaz allemaal lekker typisch oegandees eten.
9: Niet op tijd komen. Tijd is hier en erg rekbaar begrip.
10:Oegandezen leven met muziek. altijd overal staat het aan en vooral erg hard vaak ook 's nachts.
11: prachtige nationale parken/ natuur/ meren.
12: De oorsprong van rivier nijl.
13: Veel armoede.
14 Religie speelt een grote rol in het leven van een oegandees.
15: Armoede
16: Door de religie is familyplanning een taboe hierdoor zijn er veel grote gezinnen, vaak zijn dit ook de armere gezinnen.
17: Malaria, buiktyfus, HIV/aids, Syphilis, ondervoeding.
18; vele scholen, en alle kinderen dragen een schooluniform
19: het verkeer is een chaos en de sterkste heeft gewoon voorrang, jij als voetganger dus nooit.
20: Een land met vele gezichten.

Goed dit zijn voorlopig weer heel wat punten van het leven hier.
Met mij persoonlijk gaat het prima. tot nu toe ben ik gelukkig nog goed geznd gebleven zelfs de diarree is tot nu toe aan mijn deur voorbij gegaan (die ene keer tel ik niet mee dat kwam gewoon door de hoeveelheid olie in het eten)
De tijd gaat ontzetend snel. Het is nog een dikke drie week en dan zijn mark en ik weer samen. Nog drie weken werken in het ziekenhuis, gelukkig is vandaag de nieuwe maand begonnen en sta ik weer op de injection/dressing en emergencyroom. Het is vreemd soms achterom te kijken ik ben hier alweer acht weken en de eerste weken lijken zo ver weg, de gebeurtenissen zakken snel weg door alle nieuwe indrukken en dingen die je weer beleeft.
Vergeet ik nog bijna te vertellen over afgelopen zondag. Winnie en ik waren door Sr. Agnes uitgenodigd op het klooster. Nu moet je bij klooster niet aan een tochtig betonnen gebouw met ouderwetse slaapcellen denken, nee dit klooster zit aan het ziekenhuis vast en is gewoon een "modern" wooncomplex met verscheidene slaapkamers, een woonkamer, eetkamer en keueken van alle gemakken voorzien. Er leven op dit monent 7 nonnen, maar er waren drie op reis. Naast Sr. agnes waren Sr ymelda (een geweldig enthousiaste, temperamentvolle, 1.50 lange, 84 jarige italiaanse) Sr. Evelyne (een ugandeese net twee dagen terug van een 2 maand verblijf in rome) en Sr Sarah (ee ugandeese sr die werkt als kleuterjuf) aanwezig. We kregen een heerlijke lunch voorgeschoteld met o.a. echt italiaanse spaghetti met parmenzaanse kaas en een pannetone toe. Dit was genieten en het was echt gezellig. De zusters zijn allemaal erg lief en belangstellend. hierna hebben we heerlijk een tijd in de tuin gezeten en uiteindelijk een ruim een uur durende dvd gekeken over het leven van Bakhita, de eerste donker gekleurde non in de orde van de canossian sisters. (dit is de orde waar ze deel van uitmaken). Sister Ymelda hield ons gezelschap bij de film omdat Sr. agnes naar de mis moest. Halverwege de film zakte haar lieve gerimpelde kopie steeds verder onderuit en zat ze heerlijk te slapen echt aandoenlijk.
Wij dachten dat het bezoekje met 2 uurtjes wel voorbij zou zijn maar uiteindelijk zijn we er 5 ueren geweest.
We kregen beide nog een kado mee van de Sisters. Een prachtig tafellaken met de afbeelding van Bakhita en St. Magdalen (de oprichster van de orde).Leuk voor de paasdagen volgend jaar.
Kortom weer een dag om nooit te vergeten.

Goed hier ga ik het dan maar weer bij laten. Volgens mij is het toch weer langer geworden dan de bedoeling was.
Lieve iedereen tot schrijfs, blijf gezond.

liefs marianne